W DAMSKO-MĘSKIM WYWIADZIE NA WEEKEND gościmy Sylwestra Jankowskiego, trenera ełckiej sekcji Viet Vo Dao.
– Trenuje Pan Viet Vo Dao od dwunastu lat. Trenują też kobiety. Jak panie odnajdują się w tym sporcie? Jest ich dużo?
– Na co dzień jestem trenerem ełckiej sekcji Viet Vo Dao. Zajmuje się także szkoleniem służb mundurowych, głównie pracowników ochrony. W naszej sekcji trenuje ponad 50 osób, z czego polowa to dzieci (od 4 lat). Kobiet i dziewczyn mamy 12. Kobiety cenią sobie na naszych treningach wszechstronność (stójka, parter ,akrobatyka, ćwiczenia ogólnorozwojowe, formy z bronią i bez broni) i różnorodność (każdy trening jest inny od poprzedniego), możliwość stracenia zbędnych kilogramów i przyjemną życzliwą atmosferę.
– Jak zachowują się na treningach w odniesieniu do mężczyzn? Rywalizują z nimi?
– Kobiety chętnie ćwiczą z mężczyznami. Wiedzą o tym, że aby techniki były skuteczne, muszą być ćwiczone na płci brzydkiej, bo niestety to ona jest najczęściej agresorem w prawdziwym życiu. Kobiety często rywalizują z mężczyznami. Są ćwiczenia, w których różnica siły jest nie istotna i to własnie kobiety są górą.
– Po co w ogóle kobietom umiejętność walki?
– Kobiety ćwiczą po t,o by nie siedzieć w domu, bo w grupie czuja się dobrze, zwiększają poczucie bezpieczeństwa, rozwijają własną osobowość, chcą zapomnieć o stresie dnia codziennego, chcą zrzucić zbędne kilogramy.
– Pana żona też ćwiczy Viet Vo Dao.
– Moja żona trenuje Viet Vo Dao od 4 lat. Na swoim koncie ma wiele tytułów zdobytych na mistrzostwach Polski. Ostatnim sukcesem jest zloty medal na Międzynarodowych Mistrzostwach Polski w zapasach, gdzie w rewelacyjnym stylu wygrała z utytułowaną Białorusinka i stanęła na najwyższym podium. Jej sukcesem jest także powołanie w 2013 r do życia sekcji dziecięcej Viet Vo Dao, gdzie liczba ćwiczących dzieci w maju przekroczyła nawet 50 osób. Widać przez to, że kobiety nie tylko u nas ćwiczą, ale również mają aktywny udział w rozwoju sekcji.
– Czym rożni się nauka kobiet od nauki mężczyzn?
– Znaczących różnic nie ma. Należy jedynie zwrócić uwagę na to, że są delikatniejsze i mają mniej siły. Kluczem do sukcesu jest wtedy technika i szybkość. Robiąc ćwiczenie technicznie i z dużą szybkością można osiągnąć sukces.
– Jakie cechy posiadają panie, które im ułatwiają, a które im utrudniają odnalezienie się w sztukach walk?
– Pomaga na pewno dokładność systematyczność i umiejętność dążenia do celu, a utrudnia brak wiary we własne siły – co jednak znika z każdym treningiem. Panie nabierają wiary w siebie.
– Dziękuję za rozmowę.
Na zdjęciu: Sylwester Jankowski (pierwszy z prawej) z Ryszardem Jóźwiakiem, dyrektorem technicznym VVD na kraje środkowowschodnie i Adamem Jankowskim.
Z cyklu KOBIETY STĄD rozmawiamy z Katarzyną Pawłowicz, instruktorką w ełckim Parku Linowym, trenerką Kicboxingu.
– Jesteś jedyną kobietą, która pracuje jako instruktor w nowo otwartym Parku Linowym w Ełku. Jak to się stało, że chciałaś wspinać się po drzewach?
– Po prostu poszłam na szkolenie i zobaczyłam, że jest to świetna rzecz. Nigdy wcześniej się nie wspinałam, chociaż ćwiczenia nie są mi obce. Wspinanie się jest to coś nowego i fascynującego. Pokazuje inną perspektywę, pracują określone partie mięśni, człowiek jest zdany tylko na siebie i ma świadomość, że gdyby nie zabezpieczenie, to mógłby spaść. Patrzenie na ziemię z perspektywy korony drzewa jest naprawdę ekscytujące.
– Zajmujesz się sportem od lat. I to sportem kwalifikowanym jako męski.
– Tak, jest to kickboxing i K-1. Zaczęłam już w podstawówce. Kiedyś nie było zbyt dużego wyboru, ale trafiłam właśnie tu i się odnalazłam. Miałam nawet osiągnięcia, wyjeżdżałam na zawody.
– Co takiego jest w tym sporcie, że uprawiasz go od lat?
– Nie umiem inaczej. Jeśli, na przykład z powodu choroby, przez tydzień nie mogę ćwiczyć, to nie czuję się sobą, wszystko mnie denerwuje, nie mam gdzie wyładować energii. A jak się ćwiczy to od razu pojawia się dobre samopoczucie. Widać też, jak ciało się zmienia. Nie bez znaczenia jest przebywanie z innymi osobami.Gdy jesteśmy sami, świat stoi w miejscu
– Jak nazywa się wasz klub sportowy?
– UKS Maximus Ełk, trenujemy w „chemiaku” poniedziałki, środy i piątki o godz. 18.00.Przychodzą mężczyźni i kobiety. Głównym trenerem jest Rafał Sztramko. Ja, jako drugi trener, przeprowadzam rozciągania i układam treningi siłowe. Prowadzę grupę dziecięcą i zawsze jestem do dyspozycji ,kiedy trzeba komuś początkującemu skorygować ruch, wytłumaczyć technikę.
– I mężczyźni słuchają Ciebie?
– Tak (śmiech).
– Nie przeszkadza Ci to, że uprawiasz taki męski sport?
– Kiedyś mi trochę przeszkadzało, że mówiono na mnie chłopczyca. Ludzie mają w sobie mało akceptacji dla tych, którzy robią coś trochę inaczej. Męczyło mnie, że musiałam nakładać sukienki do szkoły. Teraz, jak najbardziej, lubię się ładnie ubrać, umalować paznokcie, gdy wychodzimy z Rafałem. Ale do tego trzeba było dojrzeć. Samej bez nacisków, bo one powodowały, że się buntowałam. Najgorzej, jak ktoś chce przerabiać innych, jak to się mówi „na swoją modłę”. Ja po prostu odnajduję się w kickoxingu. Bardzo ważne jest też wsparcie ze strony bliskich. Wcześniej pracowałam w sklepie, gdy odeszłam Rafał – mój narzeczony, wspierał mnie w tym, bym realizowała swoje pasje. Sama nie odważyłabym się na to. Teraz jestem bardzo zadowolona. Prowadzę też zajęcia z aerobiku i modelowania sylwetki ruchem.
Rozpoczynamy cykl DAMSKO-MĘSKI WYWIAD NA WEEKEND. Będziemy rozmawiać z mężczyznami o tym, jak nas odbierają, jak się z nami pracuje, jakie jest ich spojrzenie na nasze sprawy, spojrzymy na siebie ich oczami.
KobiecyElk.pl rozmawia z Darkiem Gajko, fotografem specjalizującym się w porterach oraz aktach kobiecych.
– Fotografujesz kobiety od kilku lat. Jak się zmieniła Twoja wiedza o kobietach przez to doświadczenie?
– Kobiety są bardzo różnorodne, trudno określić je w jednym zdaniu. U pań jest bardzo duża potrzeba akceptacji siebie. Rolą mężczyzny jest dowartościowanie kobiety, dostrzeżenie w niej pięknych rzeczy. I taka jest też rola fotografa.
– Co więc nam mogą dać takie sesje fotograficzne?
– Podam przykład jednej z modelek. Robiłem sesję pięknej dziewczynie, z cudownie zarysowanymi ustami. Okazało się, że własnie na punkcie ust miała kompleks. Otóż powtarzano jej w dzieciństwie, że ma „murzyńskie” usta. Po sesji, gdy zobaczyła siebie na zdjęciach powiedziała z zaskoczeniem: „Jaka jestem piękna”. Albo inny przykład. Jedna z pań chciała zrobić sobie prezent na czterdzieste urodziny i mieć swoje akty. Chciała spełnić swoje marzenia i zobaczyć siebie inaczej. Z kolei inna, tym razem nastolatka, po obejrzeniu zdjęć stwierdziła, że po raz pierwszy poczuła się atrakcyjna.
– Sesje fotograficzne mają więc wymiar terapeutyczny?
– Zdecydowanie tak. Jest to spotkanie człowieka z człowiekiem, intymne spotkanie. Często jest ona dla kobiety oczyszczeniem, katarshis. Myślę, że nie tylko kobiety, chociaż one szczególnie, potrzebują uwielbiania. Chcą potwierdzenia tego, jakie są piękne. A patrzenie na siebie w lustro jest zupełnie czymś innym niż zobaczenie siebie na fotografii. Takie ujrzenie siebie oczami innej osoby, fotografa, daje nową perspektywę, pomaga walczyć z uprzedzeniami na swój temat. Dla mnie jest to też swego rodzaju terapia.
– Rozumiem, że taka sesja wymaga zaufania. Jak dbasz o to? Na pewno nie bez znaczenia jest to, że poruszasz się na wózku.
– Myślę, że tak. Wózek może być tutaj jednym z elementów. Poza tym angażuję panie do przygotowania planu zdjęciowego. Nie wszędzie mogę dosięgnąć, więc modelki na przykład pomagają w ustawianiu tła, statywów, oswajają się z miejscem współuczestnicząc w jego tworzeniu. Poza tym wykorzystuję też umiejętność stylizacji. Najważniejsza jednak jest empatia. Otwarcie na drugą osobę i wrażliwość są tu najważniejsze. Jest więc rozmowa, budowanie atmosfery. Bo w zdjęciach chodzi o wydobywanie emocji.
– Na jakich zdjęciach zależy Ci najbardziej?
– Na takich, na których kobieta jest sobą. Fotografując ciało kobiety fotografuję jej wnętrze, duszę. Jestem zafascynowany ciałem i kształtem, ale przede wszystkim osobą, która stoi przed obiektywem. I to ona jest najważniejsza. Uwielbiam pracować z kobietami. Są zaskakujące i piękne – wszystkie, bez wyjątku.
Kobiety są piękne, odważne i modne, bez względu na to, czy chodzą na własnych nogach, czy pomaga im w tym wózek inwalidzki. Udowodniły to uczestniczki Wyborów Miss Polski na wózku 2014, które odbyły się w Warszawie. (więcej…)
