Historia: Lomografia lub Łomografia powstała stosunkowo niedawno – w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia, podczas wycieczki wiedeńskich studentów do Pragi. Podróżując po stolicy Czech w jednym z komisów zakupili radziecki aparat Lomo LC-A (Łomo Łk-A). Model tego aparatu był produkowany od 1983 roku do końca lat osiemdziesiątych przez przedsiębiorstwo OAO Łomo z Leningradu. Stąd też wzięła się nazwa tego nutu: skrót Lomo można rozwinąć, jako Leningraskoe Optiko Mechanitsheskoe Objedinienie. Aparat charakteryzowała: niska cena (w sam raz na studencką kieszeń), niska waga i małe wymiary – 10,7 x 6,6 x 4,35 cm. Był również bardzo prosty w obsłudze, ponieważ można w nim było ustawić jedynie odległość i czułość filmu. LC-A konstrukcją miał nawiązywać do japońskiego modelu Cosina CX-1. Aparat cieszył się dużym zainteresowaniem wśród klientów. Szacuje się, że został sprzedany w niemal 250 000 sztukach. Powróćmy jednak do wiedeńskich studentów. Po wywołaniu zdjęć odkryli nową estetyką fotografii: żywe i jaskrawe kolory, ostre, a w niektórych momentach rozmazane fotografie. Zachwycił ich potencjał tego małego urządzenia. Obecnie, szacuje się, że liczba osób, która działa w nurcie Lomografii wynosi około miliona osób. Powstało Towarzystwo Lomograficzne, które zrzesza miłośników analogowego stylu życia na całym świecie.

Zasady Lomografii: Członkowie nurtu lomograficznego stworzyli dziesięć zasad, za którymi powinna podążać osoba chcąca praktykować ten rodzaj sztuki. Jakie to są zasady? Wszędzie, gdziekolwiek idziemy musimy mieć zawsze ze sobą Lomo, ponieważ jest ono częścią naszego życia (lomoegzystencja). Nigdy nie wiadomo, co może nas zaskoczyć. Zdjęcia należy robić zarówno w dzień, jak i w nocy. Przy wykonywaniu zdjęć trzeba być szybkim i zbyt dużo nie myśleć. Aparatu nie powinniśmy przykładać do twarzy a „pstrykać z biodra!”. Kiedy robimy zdjęcie trzymając aparat przy twarzy to blokuje on naszą ekspresję i emocję, a co najważniejsze ogranicza naszą widoczność. Dlatego też fotki możemy robić w różnych pozycjach. Przed naciśnięciem nigdy nie mamy pewności co znajdzie się na wywołanym zdjęciu. Najważniejsze, aby obiekty fotografować z jak najbliższej odległości. Każdy praktyk Lomografii powinien zapamiętać, że nie należy się przejmować żadnymi zasadami, które wywodzą się z tradycyjnej fotografii.

Rekrutacja na lomografika: Dobra wiadomość – lomografikiem może zostać każdy chętny. Jest to społeczność międzynarodowa łącząca ludzi szalonych, ekstrawaganckich i pełnych pasji. Wysoko ceniona jest indywidualność i kreatywność.

Epilog: Trudno jednoznacznie stwierdzić i wyznaczyć granicę dobrego zdjęcia w Lomografii. Czy w ogóle w jej kontekście można posługiwać się pojęciem „dobre zdjęcie”? Wydaje mi się, że jest to bardzo subiektywne odczucie autora. W szczególności, że ta sztuka fotografowania bardzo dużo pozostawia przypadkowi i nawołuje do negacji zasad obowiązujących w tradycyjnej fotografii.

Autor:
Powyższy artykuł został przygotowany przez ekipę ze sklepu internetowego www.digital24.pl, który oferuje sprzęt fotograficzny i akcesoria fotograficzne.